Λέγαμε για παράδειγμα, όχι πολύ μακριά στον χρόνο, πως η Πάφος έχει την δυνατότητα γκέλας. Αυτήν την δυνατότητα την έδωσε η ίδια στον εαυτό με τα συνεχόμενα θετικά αποτελέσματα και τις απώλειες των άλλων. Πλέον δεν νιώθει μόνο την ανάσα του Άρη…
Η αλήθεια είναι πως οι Παφίτες έκαναν ένα πολύ καλό πρώτο μέρος στο ντέρμπι της νέας εποχής στο «Αλφαμέγα». Ένα 45λεπτο ικανό να τους δώσει το τρίποντο. Δεν τους το έδωσε… Γιατί στις ευκαιρίες που έφτιαξαν μπροστά από το αντίπαλο τέρμα, είδαν τον Βανά να είναι ζεστός και τον εαυτό τους άστοχο.
Από εκεί και πέρα, ήταν δεδομένο πως ο Σπιλέφσκι θα αλλάξει πράγματα τουλάχιστον ως προς την αναχαίτιση της επιθετικής δραστηριότητας της Πάφου. Δεν επιβλήθηκε ο Άρης στο δεύτερο μέρος, απλά ήταν καλύτερος, πιο ψύχραιμος, πιο συγκεντρωμένος και πιο εύστοχος. Απλό.
Από την άλλη η Πάφος, έμοιαζε να είναι εγκλωβισμένη μέσα στο ίδιο της μυαλό μη μπορώντας να βρει τον δρόμο να κάνει το 1-1. Παρόλο που η αλήθεια δημιούργησε προϋποθέσεις για να το κάνει. Η Πάφος οφείλει να διατηρήσει την ψυχραιμία της. Και ο κόσμος της το ίδιο... Όπως το έκανε μετά το 0-1 της Ομόνοιας και το 0-1 της ΑΕΚ. Μόνο που πλέον δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία να ρίξει μία τεσσάρα, αρκεί και το 1-0. Να γίνει δηλαδή πιο κυνική στα απογεύματα που το μυαλό δείχνει μπλοκαρισμένο…
